مزخرفترین دوران زندگی تان کی بوده؟ دیشب این فکر ذهنم را مشغول کرده بود وبا یک نگاه اجمالی توانستم خیلی سریع پیدایش کنم.
بر میگردد به حدود 10 یا 11 سال پیش. وقتی تصمیم گرفته بودم از اینترنت در یک بازه زمانی خاص استفاده کنیم. آن وقت ها تازه وایرلس در شهرمان راه افتاده بود و به واسطه آشنایی با یکی از صاحبان شرکت قرار شد یکی از سرویس هایش را انتخاب کنیم. بعد از مشورت با خواهر و برادرم مشترک سرویس ساعت 12 شب تا 7 صبح شدیم. چون یا شاغل بودیم یا محصل و بقیه ساعت ها هم باید در کنار کانون گرم خانواده که آن موقع ها هنوز حرمت داشت می بودیم.
و اما نحوه استفاده و تقسیم این ساعات بین سه نفرمان . . .
خواهر بزرگم صبح زود میرفت سرکار و شب ها هم برای انجام کارهایش دیرتر میخوابید . ساعت 12 تا 2 شب را دادیم به او .
برادر کوچکم دانش آموز بود و بایدصبح میرفت مدرسه ولی شب ها زود میخوابید . 2 تا 4 صبح هم به او اختصاص پیدا کرد .
من دیرتر میرفتم سر کار و تنها ساعت باقیمانده هم شد مال من . در واقع بدترین ساعت ، 4 تا 6 صبح . ساعت 4 صبح از خواب ناز بیدار میشدم و دو ساعت تمام میچتیدم یا توی وب ها میچرخیدم .
شرایط استفاده مان هم خنده دار بود. کامپیوتر در اتاق خواب قرار داشت یعنی در حضور دو نفر که خوابند باید تایپ میکردیم یا وب گردی. سکوت جز ملزومات بود .
خوشبختانه این اوضاع تنها چند ماه ادامه داشت و به دلایلی که دقیقن یادم نمانده این بساط احمقانه را جمع کردیم و برگشتیم سر زندگی عادیمان.
حالا با خودم میگویم آن موقع ها به چه چیزی فکر میکردم ؟؟؟ هدفم چه بوده دقیقن ؟ اینکه تجربه ای بوده برای خودش شکی نیست ولی هیچ بازخورد مثبتی هم نداشت اصلن! شاید هم همه آدم ها باید یک دوران مزخرف داشته باشند برای خودشان . . .
مادرم همیشه نقل میکند: من آروز داشتم این دختر یک شب بخاطر درس هایش صبح زود از خواب بیدار شود یا شب دیرتر بخوابد!
مطمئنن اگر این آروزی مادرم برآورده میشد الان اوضاع من فرق میکرد حتمن . . .
حتما خیلی انگیزه برای اینترنت گردی داشتین که اون ساعت از خواب بیدار می شدین!ولی جدی 10 11 سال پیش وایرلس داشتین تو تهران ما با بدبختی با دایال آپ می رفتیم
ها ها ها!
این خیلی خوب بود!
خوش به حالتون،من همین الانم خیلی وقت نیست وایرلس دار شدم!